ایران مارینا مرکز غواصی بین المللی مارینا
معرفی شاخه های غواصی
شاخه‌های غواصی به عنوان بخشی از فعالیت‌های زیرآبی متنوع هستند. این شاخه‌ها بر اساس هدف و نوع فعالیتی که انجام می‌دهند، تفاوت دارند. هر یک از این شاخه‌ها نیازمند مهارت‌های خاص، تجهیزات و آموزش‌های متفاوت هستند و برای انجام آنها باید مراحلی از آموزش و صلاحیت را طی کرد.
غواصی ورزشی
غواصی ورزشی بخشی بزرگ و شناخته شده از صنعت غواصی و یکی از شاخه های آن است. غواصی ورزشی یک فعالیت تفریحی است که برای تماشا، تجربه و بررسی زندگی زیرآبی انجام می‌شود. این فعالیت عمدتاً به صورت تفریحی و در محیط‌های آبی مختلف مانند دریا، اقیانوس‌ها، دریاچه‌ها و استخرها انجام می‌شود. غواصی ورزشی می‌تواند به عنوان یک ورزش آبی و همچنین به عنوان یک فعالیت تفریحی برای افرادی از هر سن و جنسیت مناسب باشد.
امروزه غواصی تفریحی به صورت همگانی درآمده و به شکل گسترده‌ای در بسیاری از کشورهای جهان فعالیتی مفید، مفرح، لذت‌بخش و نیز منبع درآمد در صنعت اکوتوریسم شده است. تنفس زیر آب با استفاده از هوای فشرده تاریخچه‌ای کوتاه دارد. اما غوص در دریا و سفر به عمق دریا از دیرباز توسط بسیاری از ملل جهان انجام می پذیرفته است.
دوره های آموزش غواصی را باید نزد مربی غواصی واجد شرایط که در ارتباط و زیر نظر یکی از سازمانهای آموزش غواصی معتبر است آموخت.آموزش غواصی پایه مستلزم یادگیری مهارت های لازم برای انجام ایمن فعالیت های غواصی در محیط زیر آب است که شامل نکاتی مانند شناخت تجهیزات غواصی ، آشنایی با فیزیک غواصی ، سیستم همراهان ، برنامه ریزی غواصی و روش استفاده از جداول غواصی ، شناخت بیماری ها و حوادث غواصی می گردد.
برخی از مزایای غواصی ورزشی عبارتند از:
تجربه جهان زیرآبی: غواصی ورزشی به افراد این امکان را می‌دهد که زندگی زیرآبی را تجربه کنند و از زیبایی‌های زیرآبی مثل جانوران و گیاهان زیرآبی لذت ببرند.
تمرین بدنی: غواصی ورزشی یک فعالیت ورزشی کامل است که عضلات بدن را تقویت می‌کند، قدرت قلبی-عروقی را افزایش می‌دهد و به انعطاف‌پذیری کمک می‌کند.
آرامش و آرامش ذهنی: تحت آب بودن و تماشای زیبایی‌های زیرآبی می‌تواند به کاهش استرس و افزایش آرامش ذهنی کمک کند.
ایمنی و امنیت: غواصی ورزشی همچنین به ارتقای مهارت‌های امنیتی و آموزش مربوط به امنیت زیرآبی کمک می‌کند که این امر باعث می‌شود این فعالیت به صورت امن‌تری انجام شود.
غواصی ورزشی یک فعالیت شگفت‌انگیز و آموزنده است که می‌تواند به بهبود فیزیکی و ذهنی فرد کمک کند و در عین حال لذت بخش باشد.
غواصی تکنیکال
غواصی تکنیکال یا غواصی فنی یک شاخه از غواصی است که معمولاً به صورت محدود و در شرایطی که نیاز به مهارت‌های خاص و استفاده از تجهیزات پیشرفته دارد، انجام می‌شود. این نوع غواصی نیاز به آموزش‌های پیشرفته، تجربه گسترده، تجهیزات تخصصی و اغلب تنفس گازهای دیگر تنفسی غیر از هوا و یا نایتروکس دنیاز دارد و به انجام مأموریت‌هایی با مراعات ایمنی و استفاده از تکنیک‌های ویژه متمایل است.
معمولاً غواصی تکنیکال در شرایطی مانند غواصی در آبهای عمیق، غواصی در شرایط دشوار محیطی مثل آبهای سرد و یا غواصی در آب های بیش از حد تاریک و دید کم انجام می‌شود. این نوع غواصی به دلیل پیچیدگی و خطرات زیادی که دارد، نیازمند تجربه و آموزش دقیق است و به مهارت‌های فنی و تجربه‌ی زیادی نیاز دارد و باید توسط غواصان حرفه‌ای ، ماهر و آموزش‌دیده انجام می‌شود.
اصطلاح غواصی تکنیکال را نخستین بار مایکل مندونو که سردبیر مجله غواصی آکواکورپس بود بکار گرفت. و مفهوم کلی اصطلاح غواصی تکنیکال درگیر شدن غواصان در برخی فعالیت‌های غواصی است که معمولاً فراتر از محدودیت‌های مجاز غواص تفریحی برشمرده می‌گردند.
تعریف غواصی تکنیکال
برخی از اختلاف نظرهای حرفه‌ای در این میان وجود دارد. تا همین اواخر ،استفاده از نایتروکس در غواصی تکنیکال در نظر گرفته می‌شد، اما برخی می‌گویند که غواصی تکنیکال هر نوع از غواصی است که ریسک بالاتری نسبت به غواصی تفریحی دارا است. با این حال، برخی از مدافعان معتقدند که باید به غواصی که به درون محیط‌های سرپوشیده نفوذ می‌کند باید غواص تکنیکال اطلاق کرد و برخی دیگر به دنبال تعریف غواصی تکنیکال صرفاً در محدوده غواصی مورد نیاز به برداشت فشار هستند.
به‌هرحال حتی کسانی که در تعاریف گسترده‌ای از غواصی تکنیکال به توافق نظر رسیده‌اند، ممکن است در تعریف مرزهای دقیق میان غواصی تکنیکال و تفریحی اختلاف نظرهایی داشته باشند. یکی از مواردی که بر اساس آن و به طور کلی توافق شده است آن است که هر غواصی که در آن پارامترهایی مانند وجود سقف بالای سر مانع از امکان بالا آمدن عمودی امن و صعود مستقیم به سطح آب گردد باید خارج از محدوده غواصی تفریحی در نظر گرفته شود. بنابراین غواصی در چنین محیط‌هایی نیاز به آموزش‌های تخصصی همراه با صدور گواهینامه‌های پیشرفته دارد که شامل موارد زیر است :
غواصی‌های نیازمند به برداشت فشار(که در آن جذب گاز نیتروژن در بافت‌های بدن غواص مانع صعود امن و مستقیم و بدون توقف برداشت فشار می‌گردند)
غواصی در غار،آبهای یخ‌زده و یا کشتی‌های غرق‌شده(که نفوذ در محل موردنظر (در یک غار و یا کشتی غرق‌شده و یا در زیر یخ) مانع صعود مستقیم به سطح می‌گردند)
انجمن مربیان حرفه‌ای غواصی که بزرگ‌ترین موسسه آموزشی غواص تفریحی در جهان است،غواصی تکنیکال را این‌گونه تعریف می‌کند:
نوعی دیگر از غواصی که در آن غواصان نیاز به آموزش‌های خاص داشته و فراتر از محدودیت‌های غواصی تفریحی عمل می‌کنند.غواصی تکنیکال بیشتر به عنوان فعالیتی است که شامل یک یا بیشتر از موارد زیر می‌گردند .
۱- غواصی فراتر از عمق ۴۰ متر
۲- نیاز به توقف در مرحله رفع فشار
۳- غواصی در محیط‌های سرپوشیده فراتر از ۴۰ متر خطی از سطح
۴- استفاده از مخلوط‌های گازی متعدد
سازمان ملی اقیانوسی و جوی NOAA غواصی فنی را این‌گونه تعریف می‌کند:
غواصی تکنیکال واژه‌ای است مورد استفاده برای توصیف تمامی روش‌های غواصی که بیش از محدودیت‌های تحمیل‌شده بر عمق و یا زمان غوطه‌وری غواصی تفریحی اعمال می‌گردند.غواصی تکنیکال اغلب مستلزم استفاده از مخلوط گاز ویژه تنفسی (به غیر از هوای فشرده)است. نوع مخلوط گاز استفاده‌شده با در نظر گرفتن حداکثر عمق، یا طول زمانی که غواص در نظر دارد در زیرآب باقی بماند تعیین می‌شود درحالی‌که بیشترین عمق توصیه‌شده برای غواصی تفریحی ۴۰ است،غواصان تکنیکال ممکن است در محدوده میان ۵۰ تا ۱۰۰ متر و گاهی اوقات حتی عمیق‌تر غواصی کنند .در غواصی تکنیکال تقریباً همیشه نیاز به یک یا چند "توقف" اجباری رفع فشار پیش از بالا آمدن به سطح دارد و پس از صعود غواص نیازمند مراقبت‌های خاصی است.
عمق در غواصی تکنیکال
در غواصی تکنیکال ممکن است غواصی در عمقی عمیق‌تر نسبت به محدوده ۴۰ متری یا غواصی در محیطی سربسته بدون هیچ دسترسی مستقیم به سطح و یا نفوذ نور طبیعی انجام گردد. چنین محیط‌هایی ممکن است شامل غارهای آب شیرین و آب شور و درون کشتی‌های غرق‌شده باشد. در بسیاری از موارد غواصی تکنیکال نیاز است تا غواص برای رفع فشار برنامه‌ریزی نموده و در طول صعود به سطح تعدادی توقف برداشت فشار داشته باشد.
همچنین غواصی تکنیکال و تنفس هوا در عمق‌های زیاد می‌تواند مشکلاتی مانند بی‌حسی و خواب‌آلودگی نیتروژن نارکوسیس که به طور معمول در عمق ۳۰ متر یا بیشتر بروز نموده و یا خطر مسمومیت اکسیژن بر اساس بالا رفتن فشار نسبی اکسیژن در مخلوط تنفسی را افزایش دهد. به همین دلیل در غواصی‌های تکنیکال اغلب از مخلوط‌های دیگر تنفسی استفاده می‌گردند.این عوامل باعث افزایش سطح ریسک شده و نیاز به آموزش‌های لازم را برای غواصی فنی به مراتب فراتر از آنچه که موردنیاز برای غواصی تفریحی است می‌نماید. این یک تعریف نسبتاً محافظه‌کارانه از غواصی فنی است.
عدم توانایی صعود به‌طور مستقیم در غواصی تکنیکال
در غواصی تکنیکال یا معادل آن ممکن است غواصی در محیط‌هایی که در آن غواص با خیال راحت نمی‌تواند به‌طور مستقیم به سطح بازگردد انجام شود و یا به علت نیاز به رفع فشار ملزم به توقف‌های اجباری برداشت فشار گردد.در این شکل از غواصی اتکای بسیار بیشتری بر تجهیزات غواصی و آموزش غواصی شده چراکه غواص باید تا زمان ایمن صعود در زیرآب باقی بماند.
توقف برداشت فشار در غواصی تکنیکال
غواص در پایان هر غوص طولانی یا عمیق ممکن است نیاز به انجام توقف برداشت فشار برای جلوگیری از بیماری تراکم زدایی داشته باشد.زیرا گازهای بی‌اثر در سوخت و ساز بدن در گازهای تنفسی غواص، مانند نیتروژن و هلیوم، به بافت‌های بدن زمانی که تحت فشار بالا هستند در طول مرحله عمیق غواصی به هنگام استنشاق جذب بافت‌ها می‌گردند.
این گازهای حل‌شده را باید به آرامی از بافت‌های بدن و با "توقف" در اعماق مختلف در طی صعود به سطح آزاد نمود.در سال‌های اخیر،غواصان تکنیکال به خطرهای تهدیدکننده با افزایش عمق پی برده‌اند و از توقف‌های برداشت فشار برای کاهش خطر تشکیل حباب قبل از صعود به سطح با استفاده از الگوهای علمی برداشت فشار مانند الگوی مدرج کاهنده حباب که از روش‌های سنتی جدول‌های غواصی بسیار ایمن‌تر و کارآمدتر است بهره می‌برند.
غواصی تکنیکال مخلوط‌های گازی تنفسی مانند نایتروکس را در قسمت شروع و پایان غوص تنفس می‌کنند. برای جلوگیری از حالت بی‌حسی و خواب‌آلودگی نیتروژن درحالی‌که در حداکثر عمق قرار دارند از تری میکس که در آن هلیم به‌جای نیتروژن در مخلوط تنفسی غواص گنجانده‌شده است استفاده می‌کنند و سپس در طی توقف رفع فشار در آبهای بسیار کم‌عمق از اکسیژن استفاده می‌شود.
سقف فیزیکی
وجود فضای سرپوشیده و عدم امکان رسیدن مستقیم به سطح در فعالیت‌های زیر سقف فیزیکی به وجود می‌آورد:
غواصی غار - نفوذ و غواصی درون غارها.
غواصی عمیق - غواصی در عمق‌های بسیار زیاد.
غواصی در آبهای یخ‌زده - غواصی در زیر سطوح یخ.
غواصی در کشتی‌های غرق‌شده - غواصی و نفوذ به درون بدنه کشتی‌های غرق‌شده.
دید بسیار محدود در غواصی تکنیکال
غواصی تکنیکال ممکن است در آبهای که در آن چشم انسان میدان دید مناسبی ندارد و یا براثر شرایطی خاص، نور بسیار کم است انجام گردد.از همین رو نیاز به دانش و مهارت گسترده و به کارگیری آن در چنین محیطی که اغلب ترکیبی از دید کم و جریان زیاد آب باعث دشواری‌های متعددی می‌شود بوده و از همین رو غواصی تکنیکال را فوق‌العاده مخاطره‌آمیز می‌نماید.
اگرچه گواهینامه‌های تخصصی استاندارد شده‌ای برای غواصی در محیط‌هایی بادید بسیار محدود وجود ندارد اما برخی از مربیان خود دوره‌های آموزشی سفارشی خود را برای کمک به دیگران برای راحت‌تر کردن غواصی در چنین شرایطی ارائه نموده‌اند.
انجمن مربیان حرفه‌ای غواصی اجازه می‌دهد تا مربیان آن نسبت به شرایط موردنیاز خود (مانند دید محدود) به پژوهش ، تهیه راهکارها و ارائه طرح درس دوره‌های تخصصی متمایز نموده و آن دوره تخصصی را به عنوان "تخصص متمایز" به مراکز پژوهشی انجمن مربیان حرفه‌ای غواصی ارجاع داده تا پس از تائید برای آموزش دادن آن تخصص به دانشجویان خود مجوز آموزشی کسب نمایند.
مخلوط گازها
غواصی تکنیکال ممکن است با استفاده از مخلوطی از گازهای تنفسی به غیراز هوا مانند Trimix، هلیوکس و هلی ایر. تنفس هوای معمولی (با ۲۱% اکسیژن) در اعماق بیشتر از 55 متر خطر مسمومیت با اکسیژن را دارا و مرگبار است. اولین نشانه مسمومیت اکسیژن معمولاً تشنج بدون هشدار است که معمولاً به مرگ می‌انجامد،البته گاهی اوقات غواص ممکن است علائمی هشداردهنده قبل از تشنج حس کند که می‌تواند: توهم شنوایی و بصری، حالت تهوع، انقباض ناگهانی (به خصوص در صورت و دست‌ها)، تحریک‌پذیری و نوسانات خلق و خوی و سرگیجه باشد. همچنین با افزایش فشار و عمق نیتروژن تبدیل به مخدر می‌شود و در نتیجه کاهش توانایی برای واکنش نشان دادن و یا فکر کردن را به دنبال دارد. با اضافه کردن گاز هلیم به مخلوط تنفسی غواصان می‌توان این اثرات را کاهش داد زیرا هلیوم خواص مشابه را در عمق ندارد. در این مخلوط گاز همچنین می‌توان میزان اکسیژن را به منظور کاهش خطر مسمومیت با اکسیژن کاهش داد.در این هنگام اکسیژن به زیر ۱۸% کاهش می‌یابد که به نام ترکیب هیپوکسی شناخته‌شده است و می‌توان آن را به عنوان گاز تنفسی به‌طور امن استفاده کرد.
نایتروکس یکی دیگر از مخلوط گازی مشترک است ، ولی به دلیل بالا بودن میزان اکسیژن در آن برای غواصی عمیق استفاده نمی‌شود. افزایش درصد اکسیژن در نایتروکس باعث بالا رفتن میزان جذب اکسیژن و کاهش جذب نیتروژن در بدن غواص می‌گردند.همچنین میزان کم درصد نیتروژن امکان انجام تعداد بیشتری غوص و غواصی‌های متعددی را نسبت به هوای تنفسی معمولی به وجود می‌آورد. محدوده عمق نایتروکس بستگی به درصد اکسیژن استفاده‌شده در آن دارد و استفاده از نایتروکس نیاز به آموزش‌های بیشتر و دانش لازم به منظور استفاده بی‌خطر و درک اثرات این گازها بر روی بدن در غواصی دارد.
تجهیزات غواصی تکنیکال
غواصان تکنیکال ممکن است از تجهیزات غواصی غیرمعمول استفاده کنند. به طور معمول ، غواصی تکنیکال طولانی‌تر از مدت متوسط غواصی تفریحی است.غواصان تکنیکال معمولاً حامل حداقل دو تانک،هرکدام با رگلاتور جداگانه خود می‌باشند.امروزه غواصان با استفاده گسترده از دوباره تنفس گرها که امکان حمل‌ونقل آسان‌تری نسبت به غواصی با تانک‌های متعدد دارد مدت زمان و عملکرد غواصی خود را افزایش می‌دهند. غواصی فنی نیاز به تجهیزات و آموزش تخصصی دارد.
غواصی ایمنی عمومی
غواص ایمنی عمومی در شرایطی کار می‌کنند که وضعیت مساعد و یا عادی نیست . این غواصان برای موارد اضطراری در ۲۴ ساعت شبانه‌روز و در ۷ روز هفته آماده امدادرسانی می‌باشند . غواصی در نیمه‌های شب ، غواصی در آب‌وهوا و شرایط جوی نامساعد ، غواصی در آبهای تیره با میدان دید صفر ، غواصی در آبهای آلوده به مواد شیمیایی ، غواصی در آبهای سرد و یخ‌زده ، غواصی در رودخانه‌های خروشان ، غواصی در تالاب‌ها و مرداب‌ها ، غواصی در کانال‌های آب و غواصی در مخازن سوخت بخشی از فعالیت این افراد می‌باشد
غواصان ایمنی عمومی بخشی از گروه امداد و نجات بوده و در شرایط سخت و مشکل آماده امدادرسانی و جستجو می‌باشد و همچنین در تحقیقات جنایی و یا بازیابی وسایل مغروق به مقامات محلی و پلیس کمک می‌کند
علاوه بر آموزش مهارت‌های عمومی غواصی ، غواصان ایمنی عمومی نیاز به آموزش‌های تخصصی بیشتر برای شناخت خطرات ، ارزیابی ریسک ، روش جستجو ، غواصی در دید صفر ، استفاده از فول فیس ماسک با سیستم ارتباطی ، دوره امداد و کمک‌های اولیه پیشرفته ،روش گزارش‌نویسی برای مقامات قضایی و غیره را فرامی‌گیرند. این شاخه از غواصی بیشتر مورد استفاده در نیروهای پلیس ، آتش‌نشانی و سازمانهای امداد و نجات است
غواصی صنعتی
غواصی صنعتی یا تجاری (Commercial Diving ) شاخه‌ای از غواصی است که در آن غواصان مشغول به انجام کارهای فنی در زیر آب می گردند. این خدمات در بخش اکتشاف و تولید در صنعت نفت و گاز در نقاط دور از ساحل ( فرا ساحلی) و صنایع نیروگاهی و فناوری های وابسته در ساحل و همچنین بررسی و کنترل صدمات کشتی ها و در نقاط دور یا نزدیک از ساحل بسیار استفاده می شود.
غواصان صنعتی به انجام کارهای چون تعمیرات زیر آب . جوش و برش زیر آب ، عکاسی زیر آب، فیلمبرداری زیر آب، مونتاژ کاری زیر آب، بازدید خطوط لوله، جستجو، شناورسازی، سیمانکاری، ناوبری، لایروبی ، شمع کوبی ، کابل کشی ، لوله گذاری ، بازرسی فنی تاسیسات زیر آب ، تعمیر و نگهداری تجهیزات فنی، بررسی و کنترل صدمات به کشتی ها و غیره را انجام می دهند . برای بسیاری از غواصان صنعتی که به تازگی واجد شرایط شده اند ابتدا با غواصی در پروژه های ساحلی شروع شده و پس از کسب تجربه به عملیات فرا ساحلی اعزام می شوند.
این کارگران زیر آبی اغلب زندگی خود را در محل کار بر روی سکو و یا کشتی برای چند هفته می گذرانند. شیفت کار معمولاً ۱۲ ساعت است و بقیه ساعت را به استراحت می پردازند. عدم وجود غواصان با تجربه در این صنعت منجر به فشار بیشتر و پرداخت دستمزد کمتر به غواصان جوانتر و تازه کار گردیده است. عدم وجود آموزش کافی و استاندارد، دستمزد کم، بی تجربگی نسبی نیروی انسانی و کار همراه با شرایط عملیاتی دشوار و خطرناک و دور از ساحل و گاهی در خطرناک ترین منطقه ها از جمله معایب اشتغال برای غواصان صنعتی ایران می باشد.
تجهیزات
تجهیزات مورد استفاده برای غواصی صنعتی بیشتر گرایش به تجهیزات تغذیه از سطح دارد، اما این امر با توجه به ماهیت کار و محل متفاوت باشد. به عنوان مثال ممکن است غواصی غواصان خلیج فارس مبتنی بر وت سوت باشد در حالی که غواصان صنعتی در دریای شمال با توجه به درجه حرارت آب ، عمق ، نوع عملیات و سیستم غواصی نیاز به لباس خشک یا درای سوت نیاز داشته باشند
تفاوت غواصی صنعتی و غواصی تفریحی
با توجه به نیاز های حرفه ای غواصان صنعتی و رعایت استاندارد های بین المللی امروزه استفاده از سیستم اسکوبا در غواصی صنعتی متداول نبوده و تجهیزات تغذیه از سطح به عنوان تجهیزات استاندارد غواصی صنعتی خصوصاً در پروژه های فرا ساحلی بکار برده می شود . همچنین یک غواصی صنعتی باید آموزش و مهارت های لازم برای انجام چنین کارهای را در زیر آب دیده باشد و از لحاظ فیزیکی نیز در شرایط مطلوبی قرار داشته باشد .
مزایای سیستم تغذیه از سطح
۱-ذخیره نامحدود گاز تنفسی بر خلاف محدودیت ذخیره گاز تنفسی در سیستم اسکوبا
۲-وجود دو سیستم پشتیبانی جهت تامین گاز تنفسی در موارد اضطراری
۳-امکان برقراری ارتباط صوتی و تصویری با غواص یا بین غواصان
۴- حفاظت کامل از سر غواص در برابر صدمات احتمالی
۵-امکان مدیریت بهینه غواصان در حین و پس از انجام عملیات
غواصی نظامی
غواصی نظامی همانطور که از نامش مشخص است مربوط به نیروهای مسلح و یگان های نظامی است و به عنوان یک تخصص مورد استفاده قرار می گیرد . این تخصص بیشتر در نیروی دریایی ،یگانهای تفنگدار دریایی ، یگان های نیروهای ویژه ، یگان های هوابرد و یگان های امداد و نجات مورد استفاده قرار می گیرد
این غواصان آموزش می بینند که بر اساس ماموریت یگان خود انواع عملیات تاکتیکی را انجام دهند. از انواع این ماموریت ها می توان به نصب مواد منفجره ، خنثی سازی مواد منفجره ، حمله به شناورهای کوچک ، عبور از منطقه آبی ، مبارزه با نیروهای دشمن ، انجام عملیات خرابکاری ، نقشه برداری ، جستجو ، بررسی تاسیسات ، بررسی وضعیت شناورها ، چک کردن بندرگاه ، تعمیرات زیر آبی نام برد .
این غواصان علاوه بر داشتن تجهیزات پیشرفته غواصی به سلاح ، تجهیزات و ابزاره ویژه نیز مجهز هستند . آموزش غواصان نظامی سخت و طولانی می باشد و به طور معمول چندین ماه طول به صورت تمام وقت طول خواهد کشید . کارآموزان برای موفقیت در این رشته باید از تناسب اندام و آمادگی جسمانی در سطح بالای قرار داشته باشند . برای مشغول شدن در این شاخه شما باید در استخدام نیروهای مسلح قرار داشته باشید.
غواصی علمی
غواصی علمی یک شاخه از غواصی است که به منظور انجام تحقیقات علمی، جمع‌آوری داده‌های زیرآبی، بررسی اکوسیستم‌های زیرآبی، و انجام مطالعات علمی در محیط‌های زیرآبی انجام می‌شود. این نوع غواصی معمولاً توسط دانش آموختگان، محققان، دانشجویان و تیم‌های تحقیقاتی انجام می‌شود که به دنبال کشف و بررسی اطلاعات جدید در زمینه‌های مختلف علمی مرتبط با محیط‌های زیرآبی هستند.
مواردی که در غواصی علمی ممکن است مورد مطالعه قرار گیرند شامل موارد زیر می‌شوند: بیولوژی زیرآبی: بررسی و شناسایی جانوران، گیاهان و میکروب‌های زیرآبی، بررسی رفتارها و ارتباطات آنها، و تحلیل تنوع زیستی محیط‌های زیرآبی.
۱.جغرافیای زیرآبی: بررسی و ثبت جغرافیای زیرآبی، نقشه‌برداری محیط‌های زیرآبی، شناسایی توپوگرافی محیط‌های زیرآبی و بررسی تغییرات آنها.
۲.باستان‌شناسی زیرآبی: کشف و بررسی سایت‌های باستانی زیرآبی، اکتشاف و بازسازی ساختمان‌ها و بافت‌های باستانی زیرآبی، و شناسایی آثار باستانی در زیرآب.
۳.علوم محیطی زیرآبی: بررسی آلودگی‌ها و تأثیرات زیست محیطی در محیط‌های زیرآبی، مطالعه تغییرات اقلیمی و اثرات آنها بر اکوسیستم‌های زیرآبی، و ارزیابی سلامت زیستی محیط‌های زیرآبی.
۴.تکنولوژی زیرآبی: تحقیق و توسعه تجهیزات و تکنولوژی‌های مورد استفاده در زیرآب، ارزیابی عملکرد تجهیزات زیرآبی، و بهبود روش‌ها و فناوری‌های مرتبط با زیرآب.
غواصی علمی می‌تواند به پیشبرد دانش‌های مرتبط با محیط‌های زیرآبی و حفظ و حفاظت از منابع زیرآبی کمک کند. این فعالیت برای درک بهتر و مدیریت بهینه منابع زیرآبی، حفظ تنوع زیستی و حفاظت از محیط زیرآبی ضروری است.
